DÜN BU GÜN VE KÖYLÜM

İman koptu, vijdan koktu, yurt koktu,
Yiğitlere kösler vurdu cenk koktu,
Cihan yine bir avuçta gül koktu,
Bu günler kalbime KOR dedin köylüm.

Haklıyı savunan bitmişti yine,
Zalim bayrağını çekmişti yine,
Kargalar gözünü dikmişti yine,
Sabrettin, sabrettin DUR dedin köylüm.

Çıkarttın bağrından Ulubatlıyı,
Surlardan uçurdun al kanatlıyı,
Gösterdin muhaçta yüz bin atlıyı,
Sürüleri kırdın, VUR dedin köylüm.

Koç yiğide silah kefen sen verdin,
Açlığa baskıya göğsünü gerdin,
Zulmün gururunu gücünle serdin,
Tuttun inancını GÖR dedin köylüm.

Cengiz’den sağtukdan selam getirdin,
ALLAH’a kul oldun fatihe erdin,
Kıbrıs’ta yiğitçe canını verdin,
Haykırdın nesline KIR dedin köylüm.

Yirmi dokuz mayıs çağlar açıldı,
Zalimden kaçanlar nura açıldı,
Anadolu’m ilkten garba açıldı,
Şu cihanı ağca ÖR dedin köylüm.

1974-ANKARA

ANADOLU ANA’SI

Bir omuzunda torba,
Diğerinde bebek,
Değirmen taşı gibi,
dönen bir etek,
Eteğin çevresinde,
bir çok kelebek.

Hepsi bir umut,
hepsi bir gelecek,
Fakat hepsinin;
Elleri Nasır,
ayakları çıplak,
Hayalleri ham,
ruhları oynak.

Hele biri var ki,
Sözleri ;
Mızrak gibi keskin,
kısrak gibi atik,
tavşan gibi tetik,
Bir ailesi önünde eğilir,
Birde tanrısı.
İste bunun adı,
Anadolu kadını,
Anadolu ana'sı...

  H.Arpacı-10.05.2014-Ataşehir