http://dusunceuretelim.blogspot.com
Bu gün hafta başı,
Sabah sırası.
Herkes toplanıyor,
Şunun şurası.
Öğrenci bunlar,
Kaçın kurası.
Müdür konuşuyor;
Dinle karışık,
Gene sırnaşık,
Salladıkça sallıyor,
Coştukça coşuyor...
Bir öğrenci indi,
Özel arabadan.
Girmedi okula bizim gibi,
Tekli sıradan.
Herkes ona hürmetle bakıyor,
Sevgi ve saygılar sunuyordu.
Sordum bu kimdir diye,
Babası hükümetin fer’lisi,
Kendisi okulun ker’lisi,
Dayısı buranın efendisi,
Dediler...
Okulda bir öğrenci var,
Ayağında bot,
Kıçında kot,
İcabında kabanı var.
Bizim saçlar üç numara,
Onunkiler tarumar.
Sordum bu kimdir diye,
Babası zengin müteahhit,
Kapısında on beş it,
Kurcalama artık,
Haydi çek git,
Dediler...
Okulda bir deli var,
Her şeylerde eli var,
Ukala ve ahlaksız,
Ama kıymeti var,
Ederi sonsuz değeri kadar.
Sordum bu kimdir diye,
Yüksek memurmuş babası,
Kuvvetliymiş obası.
Fırça atarmış gelene gidene,
Eşraftanmış anası,
Çok şeye,
Basmasa da kafası,
Onu öv,yağla,balla,
Sonra çuvallama,
Dediler...
Okulda bir garip var,
Seslenen melek sanar,
Kendi halinde yaşar,
Her hayra o koşar,
Konuştukça ruhunu okşar.
Sordum bu kimdir diye,
Gariptir,fakirdir,alimdir,
Her şeyden biraz bilir,
Sen onu boş ver,
Dediler...
Ama ben,
Anlamam bu işlerden,
Alimlerle oturmadım,
Zenginliği hiç tatmadım,
Şanı şöhreti duymadım,
Cahil bulup soymadım,
Elma bilem çalmadım.
Alın teri olmadan,
Ekmek bile almadım.
Yoksulluğu bilirim,
Yokluğu severim,
Hayata gülerim,
Irgatım,amaleyim,
İşte ben bu hayatın,
Gözlerinden öperim...
Hasan Arpacı,1972,Ankara
