http://dusunceuretelim.blogspo
Hüzün toprağına çileler ektin,
Goncalar poyraz da üşürmüş anne.
Her bahar bir yeni ruh görecektin,
Fidanlar kayıttan düşülmüş anne.
Kurtlar sofrasında plan kurulmuş,
Yollar sarpa sarmış her yan tutulmuş,
Kelebekler düşman diye vurulmuş,
Çocuklar gönülden sürülmüş anne.
Bülbül yuvasını söğüt dalından,
Kırıp düşürenler bilmez halından,
Bir neslin koparken canı canından,
Duyanlar sadece üzülmüş anne.
Bir görsen şehirde uçan kuşları,
Öldürüp kaçarken o baykuşları,
Bize kalan artık din yokuşları,
Böylesi nerede görülmüş anne.
Bizler vatan sever goncayız gonca,
Umut tarlasında yapraklı yonca,
Halimizi bir an açlar duyunca,
Hasan’ın defteri dürülmüş anne.
Hasan Arpacı,1979,Ankara
