http://dusunceuretelim.blogspot.com
Biz dağlarda yaşıyoruz,
Köyden geliyoruz...
Bakmayın bize,
Vahşi dağ kedisi gibi.
Ayaklarını yaylandırarak hoplayan,
Vadiden vadiye zıplayan,
Ormanların efendisi gibi.
Biz dağlarda yaşıyoruz,
Ortalıcadan geliyoruz...
Aldırmayın bize,
Konuşmamız kırıktır.
Kumru gibi mırıldanır,
Keklik gibi tıkırdarız.
Ama,
Bütün ormanlarda,
Kartal gibi şahlanır,
Hedefe odaklanır,
Vatansa konu,
Tüm cephelerde,
Volkan gibi kükreriz.
Biz dağlarda yaşıyoruz,
Fırtınadan geliyoruz...
Temiz havaya alışık,
Temiz su içiyoruz.
Tarladan maydonoz yiyor,
Çiçekler içinde koşuyoruz.
Ne kurttan ne köpekten kaçarız,
Sadece Allah’tan korkarız.
Biz dağlarda yaşıyoruz,
Tosya’dan geliyoruz...
Bakmayın,
Alnımızdaki yanık lekelerine,
Ellerimizdeki nasırlara.
Gururdan kabarmış,
Kıllı göğüslerimize.
Dal gibi genişlemiş,
Dalyan omuzlarımıza.
Hepsi yiğitlik eseri,
Böyledir Yurdumun gençleri.
Biz dağlarda yaşıyoruz,
Kastamonu’dan geliyoruz...
Ayakkabılarımız eskidir,
Kabanımız yoktur,
Karnımız açtır.
Fakat,
Mangal gibi yüreğimiz,
Çelik’ten bileğimiz,
Kale gibi onurumuz,
Çanakkale gibi,
Dumlupınar gibi,
Sakarya gibi,
Unutulmaz destanlarımız vardır.
Biz dağlarda yaşıyoruz,
Anadoludan geliyoruz...
Alışacağız,
Kömür tozlu havayı solumaya,
Klorlu sular içmeye,
Dolmuşa binmeye,
Otobüsten inmeye,
Peçete serip çatal ve kaşıkla,
Yemekler yemeye...
Biz dağlarda yaşıyoruz,
Tarladan geliyoruz...
Yeterki siz,
Aç kurtlar gibi,
Gözlerinizi döndürüp,
Kızıl Işık’lar saçarak,
Kaderimizi yakacak,
Kipriti çakmayın.
Kanarız biz,
Yanarız biz,
Çırayız biz,
Garibiz,
Köylüyüz biz...
Hasan Arpacı,1978,Ankara
