Kutup yıldızınca,
Kalbinden vurur insanı.
Bulut tarlasından savrulup,
Dalga, dalga iner benliğine.
Ve sen;
Uçurtmanın kuyruğuna,
Çığlıklar bağlarsın.
Yıldız'dan yıldıza ipler asarsın,
Ama hayallerini, kurutamazsın.
Topraktan şimşeklere,
Ruhunu yollarsın,
Lakin;
Mecrasında akan sularla yanarsın,
Direnme kaderine,
Aklının oturduğu,
Sevginin götürdüğü yere git.
ATAŞEHİR–9.04.2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder