Ey sevgili...
Sen beni dünyalar kadar,
Ben seni ..
Uğur böceğimin gözleri kadar severim.
Aklıma; yüreğim ağlarken,
Köpükten barikatlar yaparım.
Deniz suyundan tuz dalgaları kurar,
Ay ışığına nehirler, çizerim.
Çeşmesinden doya doya içer,
Gölgesine selam bile çakarım.
Kelebek kanatlarıyla çırpınır,
Üzerinde; rüyalarını izlerim.
Çam ağacından sakızlar toplar,
Türbelere kandiller yakarım.
Ey sevgili...
Görüyorsun ki;
tarifi mümkün değil bunun.
Bu çağlayan, ağlayan, dağlayan...
Bu kükreyen sevgi,
neden?
Neden kaldırıp bir yerlere koymuyor bizi?
Ey canan!
Yoksa hazan mı yutuyor birimizi?
21.09.2012-Üsküdar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder