Mehmet’im ekmeği aldı eline,
Dönerken umutsuz üzgün evine,
Takıldı protez vurdu kalbine,
Kurtuldu çileden vah, vah... dediler.
Bir namaz kılındı imam müezzin,
Tabuta koşanı asla görmezsin,
Gazi unutuldu, kime ne dersin,
Fakir zaten garip tüh, tüh... dediler.
Varınca cennete büyük bir tören
Karşılar mehmedi; bunları gören,
Şehitler mangası kıskandı birden,
Şaşırıp kaldılar peh,peh...dediler.
Mehmet’im filinta otuz yaşında,
Hurisi yanında Kevser suyunda,
Karun’la firavun ateş altında,
Mehmedi görünce ah, ah... dediler.
H.Arpacı,1996,Kartal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder