Destine de,
Canım, gülüm destine,
Oturmuşum kireçcinin üstüne.
Vurulmuşum,
Bülbüllerin sesine.
Çocuğum ya kim gelirse üstüme,
Tilki gelse;
Okurum ha nesline.
Serçeler se;
Kaçıyorlar küsmü ne.
Ayı gelse;
Otururum postuna,
Belki çevirecek,
Beni pestile.
Tavşan zaten;
Uğramaz ki semtine.
Ben de şaşıyorum inan,
Kendi cesaretime...
Karşı dağdan,
Bir ormancı sökerse,
Karabulut gibi köye çökerse,
Babam gene;
Yandan, yandan seker se,
Bıçkı gider, zincir gider, can gider.
Bir yaz boyu,
Bütün emekler gider.
Bu yolun sonu,
Zindana gider.
Beni basar bir heyecan telaşe,
Görmezsen eğer ormancıyı,
Yersin bir kaç öğendere.
Koşup haber verirsin,
Köyde ahaliye.
Kurtulursa herkes,
Kaynar ocak'ta tencere.
Bu yılı da geçtik saydım böylece,
Gelecek senelerde,
Haydi gene rastgele...
Kireç ci:Çukur Yaylası'nda bir Pınar'ın adı.
Hasan Arpacı,1971,Ortalıca,Tosya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder