Kaderimi yazan yazmış buzlara,
Beni zemheride çöle atmışlar.
Bakmışlar dünyada fazla bir varlık,
Gelen geçen gamlı yele atmışlar.
Gülmeyi unutmuş yetim misâli,
Baharda çağlayan sele atmışlar.
Bülbül figan edip feryat edince,
Beni gülistan da güle satmışlar.
Bir bardak şarabın cezası için,
Beni bir karanlık yere atmışlar.
Derdimi halimi söylerim amma,
Söz yerine kurşun bile atmışlar.
Sakal sıvazlayan kara yobazlar,
Dini paketleyip küle atmışlar.
Cahillik diz boyu akıllar bir hiç,
İlmi yakalayıp dine satmışlar.
Türlü naneleri yiyen yandaşlar,
Sineği perdeye tüle satmışlar.
Huzuru arayıp bulan gözleri,
Kıskanıp, dağlayıp köze katmışlar.
Sahipsiz fidanlar kırılır elbet,
Kıranlarla beni ele satmışlar.
Adap erkân bilen nesiller iken,
Yağmur yağmayınca göle atmışlar.
Arpacı hayatın cilvesi bitmez,
Beni kaderimle söze katmışlar.
Hasan Arpacı,1978,Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder