Çocuk, çocuk, allı çocuk,
Yanakları ballı çocuk,
Bir gün garip, bir gün grip,
Düşkünlerden hâlli çocuk.
Çoban kalsan çoban dursan,
Bir tekne de somun bulsan,
Helal lokma gördüğünde,
Aç karnını bir doyursan.
Hastalanmak yoktur sana,
İlaç doktor uzaklarda,
Dertler akşam yeni başlar,
Kurtuluşun dualarda.
Sen yanarsın ateşlerde,
Umutların cehennemde,
Cahil olmak kötü iştir,
Annen baban elemlerde.
Bir gün gelir belki sende,
Uçacaksın gökyüzünde,
İğne ilaç verecekler,
Hastalığın nefesinde.
Böbreğinden varsa derdin,
Uzanmaz ki ona elin,
Çevrendeki çaresizler,
Ne çekerler bilemezsin.
Bu gün gene kedim, danam,
Sağ yanımda garip anam,
Ekmek suya hasret kaldım,
Rabbim artık dayanamam.
Sokaklarda yürüyenler,
Bir ben varım bir köpekler,
Hüzün dolu akşam olsun,
Daha neler diyecekler.
Sanma kalbim, yanma kalbim,
Dua eder Allah derim,
Tanrı beni duyacaktır,
Ancak ona güvenirim.
Hasan Arpacı,1972,Ortalıca,Tosya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder