Doğarken parlak bir demir gibisin,
Oksijen buldukça çürümektesin,
Yavaş yavaş pas ‘tan erimektesin,
Varacağın yerin topraktır toprak.
Makam diye servet diye zıplarsın,
Para diye altın diye hoplarsın,
Haram demez helal demez toplarsın,
Gideceğin evin topraktır toprak.
Arpacı sokakta din ‘mi ararsın,
Caminin dışında kimde rastlarsın,
Böylesi topluma yan ki yanarsın,
Sonunda bedenin topraktır toprak.
Hasan Arpacı,2008,Üsküdar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder