Hayatın baharında polen tutan sevgilim,
Sonra emeklerini bal diye verdi bana.
Yarım asır kırlarda serpilip endam edip,
Tek öpücük yanaktan al diye verdi bana.
Tutuşmuş kalbi gene tutulmuş aklı bile,
Bahçeden gonca gülü dal diye verdi bana.
Bakınca sarhoşları derviş gibi görüyor,
Sıcacık yüreğini şal diye verdi bana.
Bu âlem başka alem aşıklar duymaz elem,
Diye masum kalbini kal diye verdi bana.
Gelen gider dünyadan kim anlar ki rüyadan,
Keman gelmiş imana çal diye verdi bana.
Rüzgâr ile aradı harman harman taradı,
Bulduğu nimetleri kul diye verdi bana.
Her bakışı bir yangın her gelişi çok dalgın,
Ruhum meltemle uçtu kül diye verdi bana.
Arpacı asillere vefa sorma bir daha,
Malı
mülkü savurdu pul diye verdi bana.
Hasan Arpacı,2017,Üsküdar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder