Çocuk doğmuş,
Yeni yürüyecek.
Üstünde bir gömlek,
Sanki,
İdam sehpasına gidecek.
Çorapsız,çulsuz,
Kabansız,kepsiz.
Kar üstünde yürür,
Hem titrer,hemde üşür.
Öksürmek doğal olan,
Aksırmak arda kalan.
Hayat böyledir köyde,
Varsa bunu anlayan.
Sonunda odun soban,
Alev alev yanarken,
Çocuklar çevresinde,
Fırıl fırıl dönerken,
Mutluluk yaşıyorlar,
Sevdaya koşuyorlar,
Neşeden coşuyorlar,
Hayatı baştan sona,
Böyledir sanıyorlar.
Çocuklar....
Hasan Arpacı,1986,Ortalıca,Tosya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder