Burada;
Deniz var,
Tertemiz.
Güneş var,
Pırıl pırıl.
Renkler var,
Maviden yeşile,
Bir başka deyişle,
Cennetten bir köşe.
Rüzgar,
Püfür püfür esiyor.
Bazen saçları dağıtıp,
Şemsiyeleri deviriyor.
Arkasından,
Aşk şarkıları geliyor.
Sarı saçlarınla sarsalar beni,
Olmadı kuş gibi vursalar beni,
Tarlaya su gibi salsalar beni,
Hayalinle gene yaşar giderim...
Her akşam,
Elli yıldır ıskaladığımız,
Vatanı kurtarıyoruz.
İşimize gelmeyen fikirleri,
Gene eskisi gibi,
Kıyısından yontuyoruz.
Zincirleri kırıp,
Düşünce devrimi yapamıyoruz.
Hakim güçlere göre,
Cümleler kuruyoruz.
Çünkü Allahtan fazla
İlahlardan korkuyoruz.
İnandım,
Kurtulacak bu memleket,
Karabasan gibi,
Çökerse felaket.
Felaketin eline,
Geçerse adalet.
Biz de derdimizi gider,
Marko paşaya anlatır,
Kuzguncuk’ta dua ederiz.
O zaman işte,
Kurtulur bizden,
Bu memleket.
Hasan Arpacı,2018,Güre
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder