NAMERT KÖPRÜSÜNDEN

 http://dusunceuretelim.blogspot.com

Hey..
Bu mevki,bu makam,
Bu saray senin.
Karabulut çöktü,
Dünyana demin.

Sen hiç,
Acının üstüne acı ekerek,
Namert köprüsünden,
Gelip geçerek,
Akrep kıskacından,
Zehir içerek,
Yüreği yürekle,
Dövdün mü dostum.

Sen hiç,
Akıldan akıla,
Köprü kurarak.
Düşünceyi,
Sapan ile vurarak.
Mezarına,
Anıt dikip koyarak.
Ciğeri ciğerle,
Söktün mü dostum.

Tabi ki,
Anlamaz yüreksiz,
Namlular bunu.
Dinlemez hedefsiz,
Mermiler bunu.
Onun için hüzünlü,
Çok aşkın sonu.
Demiri demirle,
Kırdın mı dostum.

Hasan Arpacı,2018,Üsküdar