Bir türlü öğrenemedim,
Ne zaman doğduğumu.
Anam derdi ki,
Çeltik harmanında,
Bazen de düşünür,
Soğan tarlasında.
Evlerin üzerinde numarası,
Samanlığın tapusu,
Arazinin su parası,
Beygirin adı,
Öküzün şanı,
Üzümlerin tadı,
Vardı...
Ama çocuğun sanı yoktu.
Bizim hayatta,
Ne evde,
Ne okulda,
Ne de kütükte.
İlkokul bitmiş,
Kafa kâğıdım yok,
Onuncu yaşımızda,
Yazıldık ufaktan,
Sayıldık insandan,
Hayatı yakaladık damardan.
Şimdi kendinden emin,
Haydi okumaya,
Ortaokula...
Hasan Arpacı,1972,Ortalıca, Tosya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder