Sömürenler ezilenler,
Yavşak olup gezinenler,
Sanırsın ki kral olmuş,
Haramzade tepinenler...
Anladım ki,
Susuz hayat olmuyor,
On beş yıllık ömrümle,
Umutlarım dolmuyor.
Keşif başlar dağlarda,
Ben gezerim bağlarda,
Bir dağın eteğinde,
Bir kayanın altında,
Buldum ufak sızıntı,
Başladım kazınmaya,
Toprağını atmaya.
Buldum sonunda suyu,
Açtım büyükçe kuyu,
İçer olduk böylece,
Tertemiz kaynak suyu,
İnsanız işte...
İller ayrı köyler ayrı,
Kafa ayrı eller ayrı,
Tek benzeri doğum, ölüm,
Nağme nağme diller ayrı.
(Devamı var 3/4)
Hasan Arpacı,1978,Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder