http://dusunceuretelim.blogspot.com/
Madan dağından,
Saz dağına,
Kömüşlerle tomruk,
Sırtımızda sırık çekip,
Katarlıyoruz.
Sonsuz gök yüzü,
Çam ağaçları,
Serin suları,
Ara sıra gelip giden,
güneşli havası var.
Ne sebze bahçesi,
Ne meyve ağacı,
Ne okunacak kitapları,
Ne karpuz tarlası,
Nede araba kornası,
Hiç bir şeyi yok...
Aklım,
Büyük şehirlere kaymakta,
Hayalim,
Kamyon sesleri duymakta,
Bu kadar farkı düşündükçe,
Mantığım çıldırmakta.
Çünkü ben daha küçüğüm,
Lise birde çocuğum,
Kaderin çizgisinde,
Derbeder bir yolcuyum.
Kışın şehirde okuyor,
Yazın dağlarda çalışıyor,
Hayatı yavaş yavaş anlıyor,
Bu adaletsiz dünyayı,
Usul usul Kavrıyorum.
Yolun daha başında,
Deli sular gibi,
Kah oyana kah bu yana,
Kafamı vurmakta,
Çağlayıp yorulmakta,
Durulmaktayım.
Günün sonunda,
Allah’a sığınmaktayım.
Hasan Arpacı,1973,Ortalıca,Tosya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder