http://dusunceuretelim.blogspot.com
Ah çocukluğum ah,
Kıymetini bilmediğim,
Geyikli deresi.
Paçaları sıvayarak,
İçinde gezinirken dinlediğim su’yun sesi.
Devres de kömüşlerle yüzerken,
Kokladığım söğütlerin nefesi,
Hala hayallerimi süsler...
Çukur yaylasından esen rüzgar,
Çamlardan bize bir dünya sunardı.
Lakin,
İçme suyunu unutmak ne mümkün,
Güneş bile her gün,
Çok farklı doğardı...
Kös dağı her mevsim güzeller,
Cenneti özleyenlere tavsiyem,
Bahar da,
Çukur han yaylasına gelsinler,
Memleket görsünler...
Şimdi bunları hayal eder olduk,
Bazen resimler de izlerken,
Bazen ekranlar da kaybolduk.
Artık bülbül seslerinin,
Sahtesini dinlerken,
Kalabalık caddeler de savrulduk,
Talan olduk,
Harap olduk...
Hasan Arpacı,1998,Ortalıca,Tosya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder