http://dusunceuretelim.blogspot.com
Şu kaysı ağacı yok mu,
Her gün,
Güneş üstüne doğar,
Kuşlar dalına konar,
Yaprakları tek tek koparıp,
Tırtılla birlikte,
Kağıt gibi yırtar.
O gene kendi halinde,
Karıncalar gölgesinde,
Kaysılar ikram eder.
Esas pastayı,
İnsanoğlu yer.
Lakin,
Nankördür insanoğlu.
Meyvesini yer,
İşi bitince,
Yakmak için keser,
Bu devran böyle döner…
Hasan Arpacı,1990,Ortalıca,Tosya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder