http://dusunceuretelim.blogspot.com
Benim hayatımın suyunu sıksan,
İçinden bir yığın rezillik akar.
Çıkıp bir tepeye onlara baksan,
Akarken setleri bentleri yıkar.
Cehalet bağına ekmişler bizi,
Yobazlar ağına dikmişler bizi ,
Tutup bir ağaca çakmışlar bizi,
Çekiçler altından pestilim çıkar.
İlimsiz adapsız hayat yolunda,
Yürürken vurulduk yolun sonunda,
Toprak ana rahmet doğurduğunda,
Aklıma düşenler benden de bıkar.
Neyleyim nereden nereye geldik,
Her viraj dönerken fidyeler verdik,
Biz insanı insan diye severdik,
Şimdi halimize kim neden takar.
Hasan’ın ruhunda durulmaz kader,
Mevsimler geçerken poyrazlar eser,
Vicdanı geçmişe şimdiye küser,
Geçen günlerine ağlar ki ağlar.
Hasan Arpacı, 2004, Üsküdar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder