http://dusunceuretelim.blogspot.com/
Bir baba gördüm,
Halinden belli,
Üflesen uçacak,
Dokunsan yıkılacak.
Bir elinde değnek,
Diğer elinde çocuk.
Dalgın dalgın yürürken,
Çocuk bağırdı telaşla,
Baba ekmek ekmek...
Birlikte çöpe doğru gittiler,
Baba ekmeği ayıklayıp tuttu,
Çocuk parçalayıp yuttu.
Baba ağlarken,
Çocuğu mutluydu.
Bir de yarı çürük marul buldular,
Temizleyip oturdular.
Onuda katık yaparak,
Karınlarını doyurdular.
Sonra üzgün ve süzgün,
Yola koyuldular.
Hasan Arpacı,2020,Üsküdar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder