http://dusunceuretelim.blogspot.com
Ne çiçek ne böcek ne ırmak kalmış,
Zamanı yemişler salmışlar gülüm.
Bana da hikmeti bir sormak kalmış,
Mızrabı kırmışlar çalmışlar gülüm.
Bir şair Kalplere koşmalar yazmış,
Diğeri toprağı derinden kazmış,
Bazen fırtınalı bazen ayazmış,
Mavi denizlere dalmışlar gülüm.
Ben istemez miyim sarı saçlara,
Destanlar yazayım kara kaşlara,
Alem kurban derim o bakışlara,
Lakin ne var ne yok tozmuşlar gülüm.
Kelimeler aynı cümleler aynı,
Kafiyeler aynı redifler aynı,
Kadınlar değişken keyifler aynı,
Kuralı nizamı bozmuşlar gülüm.
Gelenek görenek ahlak girince,
Töreler sevdaya çizgi çekince,
Fikirler korkuyor biraz derince,
Sanmışlar sevenler bezmişler gülüm.
Karakoç kalemi alınca ele,
Mahsuni sazıyla gelince dile,
Neşet baba dertli vurdukça tele,
Dinledikçe hayran kalmışlar gülüm.
Hasan da Veysel’den bulduğu kadar,
Görünce sevdaya şiirler yazar,
Kelimeler küskün kuralı bozar,
Beni bir kenara yazmışlar gülüm.
Sakın ha gücenme ben şair değil,
Benzetmeler zayıf mısralar sefil,
Aşkla sevda gelip olunca kefil,
Derbeder bir şair sanmışlar gülüm.
Hasan Arpacı, 2024,Üsküdar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder