Hüzün bastı ufukları,
Sırra kanat açtı gönül,
Sis kaplarken yarınları,
Uçtu gönül, kaçtı gönül.
Arı yal ‘da köpek Bal’da,
Balık piknik yapar dalda,
Sinek bu yıl çok hovarda,
Fikir sandı saçtı gönül.
Bülbül karga gibi öter,
Karga ondan daha beter,
Bunca zulüm artık yeter,
Diye serden geçti gönül.
Karıncanın heybetinden,
Sivrisinek şehvetinden,
Arslan coştu hiddetinden,
Tüm yolları açtı gönül
Fare gene kral oldu,
Kediler hep hüzün doldu,
Keçi bu yıl fil doğurdu,
Gene yoldan saptı gönül.
Tilki ürkmüş tavuklardan,
Kurtlar kaçmış tosunlardan,
Akbabalar korkusundan,
Suya dalış yaptı gönül.
Deniz aksi terse akar,
Nehir bulsa caka satar,
Kar ‘da artık yazın yağar,
Zıkkım sandı içti gönül.
Yılan atla yarışıyor,
Çekirgeler çalışıyor,
Kelebekler kaçışıyor,
Bunu gördü şaştı gönül.
Domuz nutuk verdi bu yıl,
Madalyonu aldı bu yıl,
Dağa ferman saldı bu yıl,
Bunu duydu pişti gönül.
Sanma bunlar yalan dolan,
Timsah, hamsi çölde koşan,
Bende gördüm buna inan,
Her havayı kaptı gönül.
Arpacı sen çiçeğini,
Unutma hiç böceğini,
Böcek yutmuş meleğini,
Mevsim seni seçti gönül.
Hasan Arpacı,2016,Üsküdar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder